Over KMEA

WAT ZIJN VOEDSELALLERGIEËN?

Voedselallergieën treden op als het immuunsysteem (het verdedigingsmechanisme van het lichaam) abnormaal reageert op bepaalde voedingsmiddelen. Meestal helpt het immuunsysteem het lichaam om schadelijke factoren zoals ziekteverwekkers te bestrijden. Bij mensen met voedselallergieën ziet het immuunsysteem bepaalde voedingsstoffen onterecht als schadelijk, waardoor het verkeerd reageert. Dit leidt tot vervelende en soms zelfs tot levensbedreigende symptomen.
Er zijn meer dan 120 voedingsmiddelen die voedselallergie kunnen veroorzaken. Koemelkeiwitallergie (KMEA), ook wel koemelkallergie (KMA) genoemd, is een van de meest voorkomende voedselallergieën bij baby's en jonge kinderen en ontstaat meestal in het eerste levensjaar.
KMEA wordt soms verward met lactose-intolerantie, maar het zijn twee heel verschillende dingen: bij lactose-intolerantie speelt het immuunsysteem geen rol. Ze hebben wel een aantal dezelfde symptomen, zoals maag- en darmklachten (waaronder winderigheid en diarree). Een lactose-intolerantie heeft te maken met een tekort aan lactase dat in de darm geproduceerd wordt, waardoor de lactose uit de voeding niet goed wordt afgebroken, met de bovenstaande symptomen tot gevolg. Bij een KMEA reageert het immuunsysteem tegen de eiwitten uit de koemelk en worden daardoor de symptomen veroorzaakt. Terwijl KMEA het vaakst voorkomt bij baby's jonger dan 1 jaar, komt lactose-intolerantie bijna nooit voor bij kinderen onder de 5 jaar.

Er zijn drie verschillende vormen van lactose-intolerantie:

• Congenitale lactose-intolerantie = Dit is een zeer zeldzame aangeboren aandoening waarbij lactase afwezig of abnormaal laag blijft gedurende het hele leven. Er treedt dan al vanaf de eerste levensweek en vanaf de eerste blootstelling aan (moeder)melk diarree op. Patiëntjes die hieraan lijden moeten levenslang lactose mijden, inclusief moedermelk.
• Primaire lactose-intolerantie = Dit is het meest voorkomende type en is het gevolg van een normale, genetisch bepaalde daling in lactaseactiviteit. De lactaseactiviteit is het hoogst bij zuigelingen en neemt vanaf de leeftijd van drie jaar af. Zuigelingen hebben lactase nodig om de moedermelk te verteren, die zelfs meer lactose bevat dan koemelk. Hoe ouder we worden, hoe minder lactase er in onze dunne darm is. Vanaf de leeftijd van 3-4 jaar treedt bij een meerderheid van de wereldpopulatie van nature een verlies op van lactase. De mate en de duur van het gebruik van zuivelproducten heeft geen invloed op het tijdstip waarop de lactasehoeveelheid afneemt.
• Secundaire lactose-intolerantie = Een secundaire lactasedeficiëntie is een tijdelijk tekort aan lactaseactiviteit in de dunne darm als gevolg van een ziekte, zoals een acute maag-darmontsteking, een bacteriële infectie, beschadiging van de darmwand na een operatie, een voedselallergie, een immuundefect, een inflammatoire darmziekte, enzovoort. De behandeling van de onderliggende oorzaak is meestal voldoende om de opname van lactose te herstellen.